De lieflijke Jurgen en Sharon trouwden in het stadhuis van Brussel, maar ik was er niet bij. Of toch niet echt. Ook ik was daar die dag, maar met een ander vrolijk gezelschap. Tot onze hilariteit liepen we elkaar tegen het lijf bij de ingang van de trouwzaal. Aangezien ik hen die dag niet kon fotograferen, hadden we afgesproken om enkele dagen later een fotosessie bij zonsopgang te doen. Daarvoor zochten we een plaats waar we het efemere ochtendlicht konden vangen, liefst met zicht op hun (en mijn) geliefde Brussel. Alhoewel we er nog niet waren geweest en geen idee hadden van het uitzicht, leek een dak net buiten het centrum onze beste optie. Een goede gok: het zicht daar bleek al net zo wonderlijk als het licht en de rust. Opstaan op een onchristelijk uur en wat gehijg op de vele trappen (want de lift hadden we niet gezien) namen we er met plezier bij. Ik maakte er foto’s waar ik zelf gelukkig van werd. Levenstip: als je je ochtend goedgemutst wil beginnen, trek dan eens met een razend verliefd koppel naar een mooie plaats en laat hen daar hun ongedwongen tedere zelve zijn. “Perfect licht, perfecte stad, perfecte vrouw,” zei Jurgen opgetogen op een gegeven moment. En of.
